نگران با من استاده سحر، هم از این روست گمشده ای می جوید راهش را

احتمال توافق ایران و ....
نرمش آمریکا در برابر ...
عراق مرزهای خود با ایران و سوریه را ...
عراق را صحنه نبرد ایران و آمریکا ...
ورود ناو مین روب آمریکا....
کاهش قیمت نفت ...
سویس موارد قطعنامه 1737 را به اجرا...
رای گیری پارلمان ژاپن برای اجرای تحریم ...
...
دها و صدها خبر مبنی بر صف آرایی و رودررویی مستقیم جامعه جهانی و ایران در کنار اخباری مبنی بر عقب نشینی ایران از مواضع خود هر روز در رسانه های مختلف درج می شود. مسافرتهای سران مطرح و تاثیر گذار جهان به خاورمیانه و کشورهای درگیر مساله ایران، پوشش خبری بی سابقه رسانه های بین المللی، میزگردها و جلسات متعدد در شبکه های خبری نشان از نزدیک بودن روز واقعه است. در نگاه اول اینگونه به نظر می رسد صبر و تحمل جامعه جهانی بسر رسیده است. افکار عمومی ملتهای جهان کم کم نسبت به ختم این غائله بیصبر می شوند. هر چه زودتر بایستی به انجام برسد:
یا پذیرش یک ایران هسته ای در کنار خود و یا برخورد با ایران!؟
فضای گرگ و میش دیگر برای جهان قابل تحمل نیست. بازی موش و گربه باید پایان یابد. دفعه پیش به ایران فرصت کافی برای دادن وعده سر خرمن و وقت کشی داده شد، برای اینکه حجت تمام شود. چنین بنظر می رسد که مهلتها دیگر تمدید نخواهد شد.
شق اول پذیرش ایران هسته ای: یعنی نا امن شدن منطقه و در معرض خطر بودن اسراییل؛ احساس خطر کشورهای همسایه ایران و به طور کلی خاورمیانه؛ احساس نیاز برای اتمی شدن؛ شکست آمریکا در خاورمیانه؛ بی اعتباری سازمان ملل...
آیا چنین چیزی را جهان برخواهد تافت؟؟
شق دوم برخورد جامعه جهانی با ایران: در این مورد سه احتمال و امکان وجود دارد: 1- گردن نهادن ایران و پذیرش شرایط جامعه جهانی و تعطیلی فعالیتهای هسته ای؛ 2- تشدید تحریمها و در نهایت ایجاد بحران اقتصادی و فروپاشی اقتصادی ایران؛ 3- همراه با بحران اقتصادی، تشدید تنش و رودرویی و در نهایت حمله نظامی اعتلاف ضد ج.ا..
اینکه ایران به شرایط جامعه جهانی گردن نهد تا چه حد به فروکش کردن بحران کمک خواهد کرد و اینکه بویژه آمریکا تا چه حد به توقف فعالیتهای اتمی ایران (اگر این توقف واقعی باشد!) اکتفا خواهد کرد و در برابر تروریسم حمایت شده از سوی ایران و نقض حقوق بشر کوتاه خواهد آمد، چیزی است که به رفتارهای صادقانه ایران (!!؟) و توقعات آمریکا بستگی دارد.
در صورت تشدید تحریمها، باید منتظر بروز یک فاجعه انسانی باشیم؛ چرا که تحریمها هرچند در آغاز ممکن است هدفمند باشد و کشور را با فاجعه مواجه نکند ولی جامعه جهانی در این حد متوقف نخواهد شد. در این صورت تشدید و گسترش تحریمها یعنی فاجعه.
و اما تشدید بحران و رودرویی نظامی، اگر چه ممکن است در کوتاه مدت به سقوط دولت اسلامی منجر شود، در میان مدت، با بکار افتادن پولهای آدمهای ج.ا. چه بسا به تولد همزادی همچون القاعده با نیروی تخریبی صد چندان بیانجامد.
با این وضع آیا باید در مورد حمله نظامی آمریکا به ایران خوشبین بود؟